Gene ben diyorumya kesin bi gariplik var bende. Ne yazmak için oturdum şuraya neler yazdım ve çıktım.Tabiki çıkar çıkmazda hemen aklıma geldi neden oturduğum. Bu çok özel ve güzel bi insana seslenmek içindi. Hayatımda hep olan ve olacağıonı umud ettiğim biri. Beni duyuyorsan el salla sana sesleniyorum çünkü;

--İyiki doğdun Füs' üm iyiki doğdun

Bugün içimden sürekli olarak neşeli olmak geliyor.Üstelik bunun nedensiz olması beni korkutuyor. Sen onca sıkıntıya katlan oku meslek sahibi ol, sonra da çalışmayıp evde otur.Aslında durumun içler acısı olmasına rağmen benim içimin içime sığmaması herşeyle ve herkesle (kuşla, kurtla, kuzuyla börtü ve böcükle) herşey dedimse gerçekten herşeyle konuşmak istemem.Sanırım bu durum pek hayra alamet değil . Ya yakında öleceğim yada zaten öldüm farkında değilim.Anlayınca tekrar yazacağım.

Sanırım benden yazar olamayacağını herkesle birlikte bende anladım.Oysa sanmıştım ki bir sayfam olursa nasıl olsa işim gücümde yokken sürekli yazara herkesle paylaşabilirim diye düşünmüştüm.Ama kazın ayağının öyle olmadığı çabuk anlaşıldı.Sanırım dinlenme işini biraz abarttım hatta tembellik boyutunuda aştı bu olay.nedense canım hiçbirşey yapmak istemiyor istediği zamansa hep geç oluyor, geç kalmış bir yazıyı yazmakta okumakta zordur. umarım yeni yıla nasıl girersen öyle devam eder olayı doğru değildir. Bütün bir yıl bu duruma dayanabilir miyim bilmiyorum. Herşeye karşı bu boşşvermişlik ve yılgınlık böyle birine ben bile dayanamam kaldıki bana dayanacaklarınıda sanmıyorum.Bu nedenle ya kendimi toplamalıyım ya da kendimi toplamalıyım başka çaresi yok. Belki bu yazı bi başlangıç olurda devamı gelir, gelmeliii